Trauma. Jak pogodzić się ze stratą?

Jeszcze nie tak dawno rozmawialiśmy ze sobą, śmialiśmy się, a teraz jej już nie ma. Takie zderzenie się z zastaną rzeczywistością przeraża. Często po stracie dziecka, rodziców, dziadków czy po prostu bliskich osób nie możemy unieść ciężaru, jaki na nas spadł. Nie potrafimy się odnaleźć. Każdy przechodzi tę żałobę w swój własny sposób. Ale ile to może trwać? I czy kiedykolwiek będzie tak samo, jak kiedyś?

Niejednokrotnie zdarza się, że po śmierci bliskiej osoby przeżywamy żałobę. Ta nagła zmiana życia może prowadzić do silniejszych urazów psychicznych, jak depresja czy zespół stresów pourazowych. Nie warto tego bagatelizować. Trauma po stracie może nieodwracalnie zmienić nasz komfort życia. Więc jak sobie z nią poradzić?

Śmierć bliskiej osoby. Co dalej?

Strata powoduję rysę na psychice, choć najbardziej przeraża nas myśl, że zostaliśmy sami. Po śmierci idealizujemy straconą osobę i to powoduje największy ból. Uczucia nadchodzą falami, ale nigdy do końca nie gasną. Celem żałoby jest to, aby myślenie o bliskiej osobie nie powodowało w nas cierpienia. Przyjęło się, że po śmierci małżonka powinna ona trwać rok i sześć miesięcy. Zakładamy wtedy czarny, który jest swego rodzaju symbolem naszej straty. Ale, po co to wszystko? Czy przypominanie sobie przez odzież każdego dnia o tragedii jest konieczne? Sztywne reguły są po to, żeby ulżyć w cierpieniu oraz dają sygnał osobom z otoczenia, że wciąż borykamy się z emocjami. Natomiast to nie jest konieczne, gdyż popadanie w skrajności może przynieść odwrotny skutek.

Ale kiedy to wszystko przeminie? Trzeba odczekać rok, żeby emocje mogły wybrzmieć? Cóż, to kwestia indywidualna, ale istnieją uniwersalne porady, dzięki którym przetrwasz ten okres.

– Daj sobie czas i niczego nie pospieszaj. Doświadczenie wszystkich etapów żałoby może pomóc, ale nie jest warunkiem koniecznym.

– Umów się na wizytę u specjalisty. Nawet, jeśli uważasz to za niepotrzebne, w rzeczywistości może wiele zdziałać.

– Doświadczaj życia w nowy sposób. Z tego względu staraj się wypełnić pustkę, ale pamiętaj, nic na siłę.

– Wyrzuć z siebie emocje. W tym celu odważ się na szczerą rozmowę z bliskimi.

– Dołącz do grupy wsparcia. Nie każdy w Twoim otoczeniu jest gotowy na taki bagaż emocjonalny, dlatego warto porozmawiać z ludźmi o podobnych doświadczeniach.

Etapy żałoby kluczem do powrotu normalności?

Żałoba jest okresem reakcji na śmierć. To czas, który jest naturalną kolei rzeczy po przywdzianiu czerni po stracie.

Niezależnie od stopnia natężenia emocji, według amerykańskiej lekarki Elisabeth Kübler-Ross, wyróżniamy jej 5 etapów.

1. Zaprzeczenie. To reakcja obronna organizmu na poniesioną szkodę. Czujemy niesprawiedliwość, złość, a przede wszystkim ogromy smutek, który przesłania jasność umysłu.
2. Gniew. Po uświadomieniu sobie straty pojawia się złość i szukanie winnych. Człowiek ma poczucie niesprawiedliwości i próbuje uzyskać zadośćuczynienie po stracie.
3. Targowanie się. Nie da się cofnąć czyjejś śmierci. Mimo wszystko ten etap pozwala na bezskuteczne chęci cofnięcia czasu, zamiany miejscami z bliską osobą.
4. Depresja. To okres konfrontacji z zastaną rzeczywistością. Jej wynikiem jest często odcięcie się od innych, pogrążenie w żalu i smutku w obliczu niemożliwego do zmiany faktu.
5. Akceptacja. Ostatni, ale najważniejszy etap, w powrocie do normalności. To objaw poradzenia sobie z trudnymi emocjami i przepracowania traumy po stracie.

Trauma, depresja czy zespół stresu pourazowego? Konsekwencje straty

Zespół stresu pourazowego spowodowany jest wstrząsającymi wydarzeniami jak gwałt lub śmierć. Charakteryzuje się retrospekcjami, wahaniami nastrojów (rozdrażnieniem, nerwowością), rozpamiętywaniem lub wręcz przeciwnie unikaniem miejsc, przedmiotów związanych z traumą.

Depresja jest częścią przeżywania żałoby i to całkiem naturalne. Jednak w zależności od poczucia straty i radzenia sobie z trudnymi emocjami, niekiedy staje się chroniczną chorobą. Charakteryzuje się osłabieniem, poczuciem winy, ciągłym niepokojem i pesymizmem, a niekiedy myślami samobójczymi.

Trauma to duchowa rana i naturalna reakcja ochronna, powodowana traumatycznym stresorem, jak śmierć. Najczęstszymi objawami jest obniżony nastrój, niekontrolowane napady emocji, drżenie kończyn, przyspieszony oddech, kompulsywne zachowania.

Co w przypadku, gdy żal bierze nad nami górę? Albo co, jeśli nie odczuwam żałoby? Czy to jest w porządku? Po śmierci bliskiej osoby nadchodzi etap żałoby. Ale w przypadku, gdy strata odcisnęła na nas piętno, przejście przez żałobę nie zawsze wystarcza. Dlatego tak ważna jest specjalistyczna pomoc, aby uniknąć przykrych konsekwencji i powikłań spowodowanych śmiercią bliskiej osoby.